• Nederig eten

    In moeilijke tijden staan onze zintuigen op scherp. Het lijkt soms alsof we van kleine, gewone momenten veel meer genieten dan anders. Als we somber of verdrietig zijn, kunnen kleine dingen ons soms recht in ons hart treffen: een zingende vogel, het schaduwspel van zonlicht door de bomen, een vlinder die voor ons langs fladdert.

    In deze moeilijke tijd (lees crisis) storten we ons massaal op het normale en alledaagse. We oogsten groente en fruit uit onze eigen tuin. Restaurants zetten gerechten op de kaart, gemaakt van eenvoudige, vaak seizoensgebonden of lokaal verbouwde ingrediënten.

    Er wordt minder gekookt met exclusieve producten, zoals truffels, kaas en bijzondere wijnsoorten. We proberen liever iets bijzonders neer te zetten met nederige ingrediënten zoals peulvruchten of bonen. En in plaats van enorm gekunstelde gerechten te creëren, worden borden nu vaak opgemaakt alsof het kleine tuintjes zijn. De verschillende ingrediënten worden schijnbaar losjes op het bord gerangschikt, alsof het een miniborder is. Er verschijnen kookboeken met recepten waar maximaal vijf ingrediënten in verwerkt worden, zodat we alles nog afzonderlijk kunnen proeven.
    Autarkisch leven, dat wil zeggen compleet zelfvoorzienend zijn, staat volop in de belangstelling. Tijdens een workshop foraging kunnen we leren, wat we in het bos kunt vinden om te eten, en hoe we dat dan klaarmaken. Welke bessen, paddenstoelen en planten zijn eetbaar, en welke kunnen we maar beter laten staan? In Engeland wordt op sommige scholen kinderen in het bos geleerd hoe ze zelf vuur kunnen maken, voedsel vinden, hutten bouwen, kortom, overleven indien nodig. Misschien willen we voorbereid zijn op het ergste in deze tijden van crisis. Of we koesteren het gewone juist, omdat onze zintuigen nu op scherp staan.

    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: nederig eten

    0 reacties → Nederig eten

    Een reactie posten