• Blij en optimistisch. Dat zijn vaak de eerste associaties met de kleur geel. We denken aan voorjaar, lente, Pasen en bloemen.
    Maar wisten jullie dat de kleur geel ook geassocieerd wordt met intellect, bedachtzaamheid, geestelijke ontwikkeling en sociale vaardigheden? De kleur wordt ook vaak in verband gebracht met nieuwsgierigheid, logica en intuïtie. En op een vrij onbewust niveau ervaren we geel als goedkoop. Niet voor niks zijn de logo's van bijvoorbeeld de Jumbo, de Zeeman, en de IKEA voornamelijk geel.


    In het interieur kan een klein beetje geel een grijze ruimte helemaal opvrolijken. Net als in de tuin, waar een paar bloeiende gele krokussen ons het gevoel van voorjaar geven. Ook al is het buiten nog steeds veel te koud om echt van lente te kunnen spreken. Daarom geven wij jullie vandaag een gele injectie voor het echte voorjaarsgevoel. Geniet van de Paasdagen!

    Meer geel vind je op ons pinboard op pinterest: geel










  • Tuurlijk. Bij pasen hoort een ei. Wij vinden het alleen vaak jammer, dat die eieren voornamelijk in bonte kleuren worden geschilderd, in oranje, geel en groen. Want “dat hoort zo” bij pasen.

    Om te laten zien, dat het ook anders kan, zijn we zelf aan het workshoppen geslagen. Met een fineliner, stukjes maskingtape en een paar “gevonden voorwerpen” zoals gedroogde bloemetjes, een gevonden veertje en een oud sleuteltje, zijn al hele leuke dingen te doen.
    Nyne, de dochter van Titia, deed vrolijk mee en tekende geduldig alle stippen op het ei. Het frisse voorjaar gevoel bereik je door het grafische zwart-wit af te wisselen met een paar lichte pasteltinten.
    Voor meer ideeën zou je ook kunnen kijken bij het blog dat we laatst schreven over schetsen.

    Het nest is gehaakt van dun zilverdraad door Monique van Decora Design.
    Meer inspiratie voor paaseieren vind je op ons pinboard op pinterest: pasen


  • De laatste tijd zien we veel verbindingen. Letterlijk. De manier waarop verschillende onderdelen of materialen van een product aan elkaar worden bevestigd, is lang niet altijd meer verstopt of omhuld. Sterker nog, steeds vaker zien we dat de verbinding een van de decoratieve elementen in een ontwerp is. 
    Het dwingt je tot beter kijken. Hoe zit dit meubel in elkaar? Soms vraag je je af, hoe het mogelijk is, dat een bepaalde verbinding stevig is. Zoals de kast die we zagen, die met grove elastieken aan elkaar bevestigd is. Soms doet de vormgeving een beetje denken aan striptekeningen, bijvoorbeeld wanneer de bevestigingen in een contrasterende kleur worden uitgevoerd, waardoor de nadruk juist nog extra op die verbinding komt te liggen. 
    Het heeft ook met ambacht te maken. Ouderwetse technieken zoals pen-en-gat- of zwaluwstaartverbindingen worden niet alleen weer toegepast, maar krijgen ook alle aandacht. Vakmanschap wordt gecombineerd met out-of-the-box denken. Want waarom zou je de manier van bevestigen eigenlijk niet laten zien? Mooi toch? 
    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog kun je vinden op ons pinboard op pinterest: verbindingen
  • Donkerbruine apothekersflessen. Dingen op sterk water. Potjes met waterplantjes erin. Transparante petrischaaltjes, pipetten en maatkolven. Je ziet op dit moment heel veel glas gebruikt worden ter decoratie. Glas, dat vaak zo uit een laboratorium lijkt te komen. 
    Op deze foto's zie je een aantal originele laboratorium glazen en schaaltjes. Titia's vader werkte jarenlang in een laboratorium en heeft onlangs een aantal mooie flesjes en schaaltjes voor haar meegenomen. Maar er zijn ook veel ontwerpers die zich op dit moment laten inspireren door deze gebruiksvoorwerpen van de laborant. 
    In de parfumindustrie zien we het ook gebeuren: Merken als Aesop en Le Labo hebben niet alleen hele pure geuren en cosmetica met etherische oliën, maar verpakken hun producten ook in flessen en potten die sterk aan het laboratorium of een apotheek doen denken. Eenvoudige, bijna zakelijke labeling doet de rest. 
    Puur, helder, duidelijk en transparant. Je hoeft je eigenlijk niet eens af te vragen waarom deze vormgeving nu zo populair is... 

    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: laboratorium
  • Afscheid nemen van iemand die overleden is, is natuurlijk nooit leuk. Maar mooi kan het wel zijn. Op dit moment is de manier waarop zo'n afscheid gaat, enorm aan het veranderen. Mensen kiezen steeds vaker voor een manier die past bij hun persoon, bij hoe ze in het leven hebben gestaan. 
    Een mooi voorbeeld hiervan, is “Bloemberichten” van Hedwig Hulshof. Zij ontwierp een cocon van karton en papierpulp, waarin de overledene wordt gelegd. In deze cocon zitten kleine inkepingen, in de vorm van kleine kruisjes. Bij het overlijdensbericht worden kleine papiertjes meegestuurd, waarop alle gasten een persoonlijke herinnering of boodschap kunnen schrijven. Deze worden tijdens de ceremonie in de inkepingen gestoken. Hierdoor ontstaat er een soort bloemenveld op de kist. 
    Ook zien we, dat er steeds vaker gekozen wordt voor het begraven of cremeren van huisdieren. In Frankfurt zagen we op de Ambiente de Animal Coffin, een ontwerp van designstudenten Louise Knoppert, Flore de Maillard, Amanda Österlin La Mont en Christian Frank Müller. Dit kistje is gemaakt van diverse recyclebare materialen, zoals bijvoorbeeld zetmeel, karton en koffiedik. In de deksel van de kist zitten boomzaden verwerkt. Het dier en de kist bieden effectieve voedingsstoffen voor de jonge groeiende boom. Een mooie gedachte. 
    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: afscheid
  • Zo aan het begin van de lente zijn we ons extra bewust van de cyclus van het leven. We zijn blij dat de zon weer schijnt, dat de natuur weer groener wordt, de eerste sneeuwklokjes en krokussen weer hun kop boven de zwarte aarde uitsteken. Aangezien we nog vers in ons geheugen hebben hoe koud, donker en nat de winter was, waarderen we het dubbel. 
    Hier sluit het thema Wabi Sabi, dat wij toonden in ons trendboek voor 2013, voorjaar en zomer, heel mooi op aan. 

    In deze woonsfeer wordt de schoonheid van de natuur op een klein en eenvoudig voetstukje wordt gezet. Het besef dat niets eeuwig duren kan, en dat niks ooit helemaal af of perfect kan zijn, kan soms droevig stemmen. Maar tegelijkertijd kan het ook een troostrijke gedachte zijn. In Japan hebben ze daar de uitdrukking “wabi sabi” voor. Een manier van leven, waarbij mensen de bijzondere momenten van elke dag, elk seizoen, elk leven omarmen. Omdat ze zich verbonden weten met de natuur en de mensen om hen heen. Omdat juist vergankelijkheid zoveel schoonheid in zich draagt. 
    In deze sfeer worden bijzondere, kleine dingen uit de natuur met grote zorg bewaard, gecombineerd en tentoongesteld. Als een eerbetoon aan het leven en de vluchtigheid ervan.
    Het kleurenpalet is licht en wit, aangevuld met de natuurlijke tinten van gedroogde takjes en bloemetjes. Daar doorheen dwarrelt het fragiele geel van een klein vlindertje in de zon...

    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: Wabi Sabi






  • Op mijn prikbord hangt een quote van Coco Chanel: “fashion is not something that exists in dresses only. Fashion is in the sky, in the street, fashion has to do with ideas, the way we live, what is happening”. Hij hangt daar, omdat het precies blootlegt, wat zo leuk is aan ons vak. Mode en trends hebben met het leven zelf te maken. Dat maakt het 'watchen' ervan oneindig boeiend en altijd weer anders. Dingen die in de wereld gebeuren, op wat voor vlak dan ook, hebben hun weerslag op hoe mensen zich voelen, hoe ze leven, door welke producten of diensten ze zich aangesproken voelen. 
    Vaak komen veranderingen in de maatschappij op een heel onbewust niveau terug in vormgeving en kleding. Maar af en toe lijken bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij ook bijna direct omgezet te worden naar vormgeving. Om een voorbeeld te geven: 
    We leven inmiddels al een paar jaar in crisis. Het is een tijd van bezuinigingen, van alles even een beetje minder. We kijken naar programma's als Obese, waarin mensen vrij letterlijk de broekriem aanhalen. 

    In de mode zie je al een tijd diezelfde riem opduiken als opvallend accent. In een verder rustige outfit wordt een opvallend riempje rond de taille gedragen. De afgelopen tijd spotten wij ook een aantal meubels en ontwerpen, waar de riem, en daardoor ook het aanhalen van die riem, als vormgevingsprincipe terug komt. Banken en krukjes, die ingesnoerd worden door een riem. 
    Bijzonder toch? En daarom is die quote ook zo raak, van Chanel. Mode zit echt in de lucht, je ziet het terug op straat, in de manier waarop we leven. En dat zal altijd zo blijven. Ook als de tijden straks weer veranderen. Hopelijk kunnen we straks de riem weer wat losser gaan dragen, en met zijn allen opgelucht ademhalen. 

    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op op ons pinboard op pinterest: ingesnoerd
  • Vandaag zei Titia iets tegen me wat is blijven hangen in mijn hoofd. “Hoe lang zou het nog duren voordat van elk land ter wereld het beste en het lekkerste een standaard wordt?” Daarmee doelde ze bijvoorbeeld op het waarderen van de lekkerste koffie (Italië). Inmiddels is in veel Nederlandse huishoudens het traditionele koffiezetapparaat vervangen door een bonenmaler en een espressoautomaat. Dat dat per kopje een stuk duurder is, nemen de echte liefhebbers op de koop toe. Langzamerhand wordt de kwaliteit van een goede Italiaanse espresso onze standaard. 

    Wat thee betreft is het misschien nog niet zo ver. Alhoewel er wel een soort revolutie aan de gang is. In Parijs struikelen we al een paar jaar over de diverse theewinkels, waar thee net als koffie of wijn behandeld wordt. Je kunt er zien, ruiken en proeven welke aroma's de thee hebben. Er wordt gesproken over zetwijze, afdronk en eventuele geneeskundige werkingen. Thee is in opmars. Er wordt wel gezegd, dat thee de nieuwe koffie is. In Milaan dronken wij bij het Tea Time Project van de academy of fine arts uit Maastricht heerlijke thee. Gezet in de Tea Machine van Maurice Arntz en de geschonken in prachtige kopjes van Lian van Wanrooij. 
    In Shanghai zagen we natuurlijk veel theewinkels. In China weet men een echte kwaliteitsthee ook te waarderen, en gaan sommige theesoorten voor enorme bedragen over de toonbank. Als je het zo bekijkt, drinken we in Nederland voor het grootste gedeelte maar een slap aftreksel van echt lekkere thee. Net zoals je in het buitenland nergens echt lekkere Hollandse kaas schijnt te kunnen kopen, maar afgescheept wordt met een smaakloze edammer of “goedda”, zoals ze onze Gouda kaas meestal noemen.
    Dat is wat Titia bedoelde. Hoe lang zou het nog duren, in deze tijden van globalisering, dat je overal standaard lekkere kaas, koffie, thee of bijvoorbeeld drop kunt krijgen?

    Meer inspiratie naar aanleiding van dit blog vind je op ons pinboard op pinterest: thee
Abonneren op: Posts (Atom)